کرایه 700تومان است

سوار تاکسی شدم.یک پسرِدبستانی هم جلو نشسته بود که صد متری قبل از من پیاده شد.از راننده پرسید کرایه چنده؟راننده یک نگاهی به هزاری توی دستش کرد و رندانه گفت:هر چی عشقت میکشه بده.پسر هزاری را داد و بدون اینکه بقیه ی پولش را بگیرد رفت.البته نه که نخواهد بگیرد بلکه راننده نداد.من هم یک ده هزار تومنی دادم و گفتم بیایید این دویست تومنم میدم شما نه و نیم بم پس بدبد.در کمال احترام گفت خانم من تو جور کردن نه تومنت موندم،اصلا چرا خورد ندارید؟و همان نه تومن را بم داد و گاز اش را گرفت رفت.تاکسی بعدی انقدر سر ِکوچه ی مان ایستاد تا صد تومن بقیه ی پولم را از گَلُ و گوشه ی ماشینش پیدا کند.

کاری به راننده ها و عیب های تاکسی رانی و معضلات اجتماعی ندارم.

بحث این است که اگر یک دزد از در خانه یمان بالا بیایید هم همینطور با متانت مینشینم؟از اینکه سی صد تومن نا قابلمان را بخواهیم خجالت میکشیم؟زشت است از کسی پولمان را طلب کنیم ،انوقت ترویج دزدی زشت نیست؟جلوی دزدی را نگرفتن زشت نیست؟

از قدیم گفته اند ،تخمِ مرغ دزد شتر مرغ دزد میشود.